Vergeet een klassieke uitvaart in kerk en aula. De mooiste afscheidsvieringen vinden tegenwoordig plaats op plekken die écht iets voor de overledene betekenden. “Bij een huwelijk kan alles, waarom dan niet bij een afscheid?”, vinden ritueelbegeleidster Katrien Smeyers (46) en afscheidsplanner Kathleen Weuts (39), die vijf jaar geleden zelf haar zoontje verloor.
Zet u bij Allerheiligen traditiegetrouw een pot chrysanten bij het graf van uw betreurde geliefde omdat dat ‘zo hoort’ volgens de katholieke traditie? Of maakt u bij wijze van alternatief eerder een lange strandwandeling omdat hij of zij zo gek was op de zee? Dan bent u niet de enige, want afscheidsplechtigheden en -rituelen worden vandaag almaar minder gelinkt aan religie, en veel meer aan wie de overledene was en hoe de nabestaanden hem of haar willen herdenken.
Daarom doen steeds meer mensen voor die allerlaatste viering beroep op een ritueelontwerper zoals Katrien Smeyers (46), die niet alleen rituelen voor afscheidsceremonies organiseert, maar ook samen met haar echtgenoot de Ritual Coach Academy runt, waar ze andere ceremoniesprekers en ritueelontwerpers opleidt. Ze werkt vaak samen met afscheidsplanner en rouwcoach Kathleen Weuts (39). Die zorgt voor een ‘afscheid op maat’, waarbij mensen hun wensen voor hun afscheidsviering nog voor hun dood kunnen vastleggen.
“Vijf jaar geleden is Lou, ons zoontje van elf maanden, om het leven gekomen bij een verkeersongeval”, vertelt Kathleen. “Wij wilden een andere viering dan een gewone begrafenis, maar omdat er indertijd nog zo weinig rond bestond, hebben we die zelf georganiseerd. Omdat daar zoveel positieve reacties op kwamen, ben ik gestart als afscheidsplanner. Wij zoeken locaties, maken kaartjes, schrijven de teksten en zorgen voor de omkadering.”
“Tien jaar geleden waren dergelijke atypische vieringen nog een alternatief voor de klassieke begrafenis, maar nu komen ze er meer en meer naast te staan”, gaat Katrien verder. “In Nederland zijn zulke vieringen al de norm en ik geloof dat wij daar ook naartoe gaan. Ik zit al twintig jaar in deze sector en terwijl ik in het begin enkel gevraagd werd om teksten in de kerk of de aula voor te lezen, willen mensen nu veel meer op een heel persoonlijke manier afscheid nemen. De teksten zijn ondergeschikt geworden aan de persoonlijke symboliek.”
"Bij Lou hebben we veel live muziek gespeeld en video’s van hem getoond. Er was een ijskar, en in plaats van een koffietafel hebben we frikandellen, meloen, aardbeien en sandwiches geserveerd".